Close encounters in Etosha

Etosha, het grootse wildpark van Namibië, en ook van heel zuidelijk Afrika. Met 4 nachten voor de boeg hopen we een boel diertjes te zien in dit park dat net zo groot is als ons eigen Nederland.
We komen in de middag aan en vrijwel direct na de gate zien we een giraffe de weg over steken! Dit belooft wat!
Op de campsite aangekomen klappen we ons dakje uit, installeren ons en maken een uitgebreide lunch. Zo zullen alle dagen hier zijn. Vroeg op voor een ritje park, een uitgebreide lunch, de middag als de dieren slapen gaan wij ook in de rustig-aan-stand. Een boekje lezen, zwembadje, even de ogen dicht of gewoon lekker niets doen. Dan aan het einde van de dag weer het park in om dieren te spotten.
De eerste avond boeken we een night-tour, met een safari-wagen in het pikkedonker het park in. We zien een zwarte neushoorn (en horen van onze gids het verhaal dat de zwarte neushoorn de agressieve variant is van de witte, ook wel de grumpy rhino, en hoe zo'n beest ooit zich in zijn jeep heeft geboord!) een giraffe en een olifant. Verder was deze tour niet heel bijzonder, vooral veel in het donker staren en vechten tegen de slaap. (onze dagen beginnen standaard voor 6uur)
Voor de rest gaan we in onze eigen auto op safari, we zien hele kuddes zebra's die loom voor onze auto uitlopen, heel veel bokkies, kudu's, giraffen en nog meer bokkies. Guido's favoriet is de dikdik, de kleinste antilope van Namibië, echt een heel schattig beestje met enorme oren en grote ogen. Linda's favoriet is de gemsbok, een prachtig dier met trotse grote spitse hoorns, grijs met witte sokjes aan.
Verder worden we 's nachts regelmatig uit onze slaap gehaald door stelende jakhalzen, enorme onweersbuien (echt enorm!) of leeuwengebrul.
Tijdens een avond-drive, beide een beetje gaar, we hadden die ochtend een paar uur gereden zonder iets te zien, close encounter nummer 1...
We besloten een waterhole vlak bij onze campsite die nacht te bezoeken (doordat het regenseizoen is zijn er overal plassen en hebben de beesten genoeg te drinken, in tegenstelling tot in de winter wanneer het erg droog is, dan zijn de beesten echt afhankelijk van deze drinkplaatsen. Het spotten van dieren is nu in de zomer een stuk moeilijker dus) het was een heel smal pad van 2 km. We konden er net op met onze auto. Een tegenligger, of keren onderweg: geen optie. We voelden beide dat er iets in de lucht hing, je voelde dat er iets ging gebeuren.
Aan het einde van het pad, bij het waterhole,zag Guido iets bewegen in de struiken. Er stond gewoon een joekel van een zwarte neushoorn!! Met het verhaal van onze gids in het achterhoofd probeert Guido de auto snel te keren, terwijl Linda foto's maakt ziet Guido in de spiegel dat meneer neushoorn inderdaad grumpy is en zich opmaakt voor de aanval...! Hij rent een stukje naar ons toe, de auto is inmiddels gekeerd, hij bedenkt zich op het laatste moment en gaat terug de struiken in. Terwijl wij beide met klotsende oksels en een torenhoge hartslag een keer diep ademhalen en snel maken dat we wegkomen staat de neushoorn ons nog aan te kijken.
Wat een ervaring! Onder de indruk en ook een beetje giechelig keren we terug op de campsite.
Misschien wel het mooiste van Etosha werd bewaard tot de laatste avond. Eigenlijk zijn we een beetje verzadigd van al het rondrijden en beestjes kijken, maar omdat we er nu toch zijn en het de laatste avond is besluiten we nog 1 klein laatste rondje te doen. De Dikdik-drive, een rondje van nog geen 10 km vanaf onze campsite. We zijn nog geen 2 km onderweg als Linda een mooie vogel ziet, even stoppen voor een foto. 'Ja, maar wat ligt daar op de weg' zegt Guido. Een luipaard!! Het meest zeldzaam geziene dier in Etosha ligt gewoon op nog geen 30 meter voor ons op de weg heel rustig van een plas water te drinken!! Hij gaat zitten en kijkt ons aan, niet zoals de andere dieren die we zien verschrikt, maar meer een soort van arrogant, zelfverzekerd, alsof hij de heerser is van Etosha. Van heel Namibië! Als hij klaar is met drinken en kijken loopt hij nog een ererondje voor onze auto (10 meter! Hoe gaaf!) zoekt een boom uit, springt hier met een enorme souplesse in en na 2 sprongen is hij boven en zien we hem niet meer in het dichte bladerdek.
Wouw!